Yaş ilerledikçe ve beklentiler gerçekleşmedikçe, insan çevresinde sahneye konan oyunu daha net farkedebiliyor. Umutlar, hayaller, istekler gerçekle çakışmayınca geriye kalan sadece hayalkırıklığı, burukluk, güvensizlik ve yorgunluk oluyor.
Tartışmalı yasaklar ve zirveye tırmanan egoizmin arasında, saklanacak, nefes alacak, sessizlikle bütünleşilebilecek bir yer arıyor insan. Kontrolün elinde olmasını, huzuru bulmayı istiyor. Sıfır düşünce... Sıfır istek... Sıfır plan... Aslında plan yapmazken bile alışkanlıklarımız sayesinde planın kıyısında dolaşırken, kaçışlar sayesinde planlardan ve hedeflerden, geçici süreliğine de kurtulabiliyoruz. Hayat sonsuza kadar sessiz ve tepkisiz sürmez, insana espri yapmayı da pek sever. O yüzden hayatın sessiz bir kıyısında, birkaç gün geçirmek çok önemlidir. Biraz olsun kafayı toparlamak, onların arasında sessiz kalıp huzuru beklemek...