3 Ağustos 2009 Pazartesi

Çarpıntı

Kim olduğunu unutuyorsun adeta. Bambaşka bir dünya ile gerçek dünyanın arasında sıkışmış kalmış gibisin. Kış soğuğunda da, yaz sıcağında da ter birikiyor alnında. Sanki herkes seni takip ediyor. Karanlık sokaklarda peşinden gelen ne? Kim? Neden bu kadar huzursuzsun? Neden gülleri koklamaktan korkuyorsun? Mutluluk en buruk anında bir gülümseme kadar yakın olabilmeli bazen. Karanlığın da, ışığın da sensin, yeter ki gözünü aç ve çevreni dikkatle seyret, hiçbir şey düşünmeden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder